Offroad in Kirgizië: deel interieur gelanceerd
Rijden met de Bukhanka in Kirgizië is net Russisch Roulette. ‘Wanneer gaat er wat stuk?’, is de vraag die dagelijks bij ons opkomt als we over wegen vol geulen, ribbels en gaten denderen. De vallende ster die ik deze week bij het meer van Issyk-Kul zag, had me doen wensen dat we voorlopig geen pech zouden krijgen. Deze wens werd niet ingewilligd. Een dag later voltrok zich alweer een kleine ramp. Een hobbel werd een deel van het interieur fataal: de achterdeuren zwaaiden wild open en de lade onder ons bed schoot uit zijn ladegeleiders en vloog door de lucht.
Aanmodderaars-oprichters Chris & Rick reden in zeven maanden tijd met hun Bukhanka van Nederland naar Kirgizië. Dat gaat niet zonder slag of stoot. In deze column maken ze je deelgenoot van hun avonturen.
De absurditeit van de situatie deed me in lachen uitbarsten. Daar lag onze lade, in the Canyon of the Forgotten Rivers. M’n laptop, yogamat en al ons gereedschap uitgebraakt en neergekwakt in het dorre Kirgizische landschap. Deels onze eigen schuld. De achterdeuren van onze UAZ vliegen bij het kleinste heuveltje al open, maar normaal gesproken binden we er binnen een stuk touw omheen voordat we gaan rijden. Dat waren we vandaag vergeten.
“Als iemand nu 20.000 euro biedt voor deze kutbus, mag-‘ie ‘m hebben”, vervloekte Rick. Met die opmerking krijg je mij meteen op de kast natuurlijk, maar ergens begreep ik zijn frustratie wel. Naast al die waanzinnig mooie plekken die we zien, sluimert altijd op de achtergrond de zorg om ons leuke busje.
We zorgen supergoed voor ‘m, daar ligt het niet aan. We controleren zijn vloeistoffen om de dag, liggen wekelijks onder de auto om de boel te checken en smeernippels in te vetten. Maar daarbovenop hebben we al acht maanden lang – behalve een onontbeerlijke portie autopech – bijna dagelijks te maken met de welbekende UAZ-eigenaardigheden: achterdeuren die al wekenlang om de 100 meter openvliegen (alles geprobeerd!), een knipperlicht dat wekelijks stukgaat (blijven fixxen), een raam dat niet meer dicht wil (nu maar opgegeven), benzine die uit de tank spuit en een lange gebruiksaanwijzing bij de versnellingsbak. Als we over een maandje of vijf weer thuis zijn ga ik het camperleven ongetwijfeld enorm missen, maar zal er ook opluchting zijn dat de bus even niks meer van ons vraagt
“Het was ook een stomme wens”, verzucht Rick terwijl we de schade opnemen. “Niet zo realistisch inderdaad”, geef ik ruiterlijk toe.
De volgende keer zal ik gewoon wensen voor een avontuurlijk vervolg van onze reis. Dat gaat sowieso lukken!
Oplossingen
Menig Bukhanka-bezitter herkent het probleem: openzwaaiende achterdeuren. Bij sommigen gebeurt het alleen tijdens heftig offroadwerk, maar bij anderen vliegen de deuren al open bij het kleinste verkeersdrempeltje. Een greep uit de oplossingen die verschillende Aanmodderaars vonden voor dit vervelende probleem.
